verse 1:
rüzgarında savrulurdum ben
kollarımda uyuyan güzel
gecelerce rüyama daldın
gözlerinle ömrümü çaldın
kanayan o yanan ben
dayanan kemiğe bıçakken
sokaklarda her gece sövdüm
soğuklarda gözyaşı döktüm
nakarat:
beni benden aldın gittin yar
yüreğimde kanayan yara
kefenimde ismini gördüm
boşver boşver her zaman ki gibi beni bir kenera at boşver
Verse 2:
usul usul yağmur yağar
dudaklarında damlalar
belki son kez öpüyorum ama
bu mutluluk yeter bana
duy bu son serzenişim
sus yalan söylemişsin
yavaş yavaş geçer zaman
yolun sonunda yine viran