Verse 1:
İyi gözlemledim sabredip izledim uzun süre
Tek tek klasör açtım kafamda herkes için bir tek
Nokta vardı ortak olan izlediğim tüm deneklerde
O da hangi şartta olursa olsun ben diyebilmek
Genelde izlediğim kadınlardı bence işin aslı
Dergilerde yazdığı gibi değil yok detay merakı
Yüzeyseldi kendine çok güvenen görünenler
Baba şefkatini özler dominant geçinenler
Tek bir konu açılıyor ve statüsüne göre sıra
Oluşmuş her gün kurulan sıradan ortamlarda
Başlıyor herkes anlatmaya en favori anısını
Nezaketen gül aktardı anında tüm tasasını
Anlatmazsın sorunun nedir diye sorar
Dener şansını anlatırsın kurduğun kusursuz mantığı
Reddeder ve üste çıkıp hele bir de derse ki
Bunu ben de düşünmüştüm, yer elimin tersini
Nakarat:
Konuşmuyoz zaten anlatıyoz boş boş
Problemin temeli dinlemememiz
İletişim kurma böyle bir şey değil
Sağır etti kendi kelimelerimiz
Verse 2:
Kafamızdan geçenleri kimle neden paylaşırız
Çözemedim olanları dinlemeden paslaşırız
Sohbet değil ürün tanıtımı tadında muhabbetler
Anlatımı gerçekçi kılmak için tuhaf jestler
Fark ettiğimden beri bunu korkutuyor kalabalık
Olsa bile içlerinden birçoğu çok cana yakın
Farklı olduğundan algılar
İlla ters düşüp yaşayacaksın sorun çakışınca yargılar
Ve sanırım dünyanın her yerinde bu böyle
Hem Sydney'de hem de Arjantin'de küçük bir köyde
O zaman değişmeyecek tek şey yalnızlık
Onu da beceremez kimse artık arada kalmıştır
Asosyal kişilik bozukluğu bozuk değil aslen
Uyum sorunu yaşar kişi agresiftir biraz ters
Peki ya yanlış olan herkesse suçlu masumsa
Neden bu zıplatıp uyandıran puslu kabuslar
Nakarat:
Konuşmuyoz zaten anlatıyoz boş boş
Problemin temeli dinlemememiz
İletişim kurma böyle bir şey değil
Sağır etti kendi kelimelerimiz