Hala içimdeyken resimlerin duvara fazla…
Kendimi terkediyorum, duramam asla.
Şiirlerim yatak döşek, bu ara hasta.
Sende özlediysen gel, burama yaslan.
Bu kez hiç olmadığım kadar yıldım.
Kıyamıyordun ikimize, yalan ! Kıydın.
Kabuk tutmadığından yaram kırgın,
Hayat bir senedir boynunda nefes almayı haram kıldı.
Sende bir gün yanarsın, zamanla geçiyor san.
Unutamam, belkilerime adını ekip biçiyorsam.
Çık o yoldan, aklıma gel kalbimi geçiyorsan.
Peki be nim ne suçum var her gece derdime içiyorsam…
Öyle bir vakit geldi ki; gitmene dayanamadım.
Adına kaldırdığım kadehlerden ayılamadım.
Gücüm bugün tamsa yarına yarım,
Bir türlü seni ruhumdan ayıramadım.
Nakarat x2:
Hiçbir zaman saramadığım o yaramdın.
O yalandı, oyalandım.
Seninle aynı sabaha uyandım,
Bittiği günden beri ayrı geceye boyandım.
Bilmiyorum… Deva mı gelmesi?
Bu gitmeler hayır değil, devamı gelmesin.
Günün her anı benlesin,
Sen yine gel bana Allah vedanı vermesin.
Özgürlük bulutlarındır,
Özgür olmak için yarınlara umut barındır.
Kavuşmamıza tek engel hudutların mı?
Ben bile unuttum beni, ya sen unutmadın mı?
Umutlarına can verir aşta gören zarar.
Çünkü terkedilen döner sanar.
Hayallerine sarıl, yat. Tekrar öl her sabah.
Tüm acılarımı saatlerine böler zaman.
Biz bu dertte beraber kavrulup soğumadık mı?
Biz aynı evde aynı havayı solumadık mı ?
Zincirlerimi zorla kırdım,
Aklımdan çıkarıp seni soluma tıktım.
Nakarat x2:
Hiçbir zaman saramadığım o yaramdın.
O yalandı, oyalandım.
Seninle aynı sabaha uyandım,
Bittiği günden beri ayrı geceye boyandım.