Ζω σε μια χώρα που τη λένε Ελλάδα
Εθνικό μας φαγητό έιναι η φασολάδα
Μας αρέσει η λιακάδα, το ραχάτι, η τεμπελιά
Στον ελεύθερό μας χρόνο κάνουμε καμμιά δουλειά
Να βγαίνει κανα φράγκο ώστε την Κυριακή
Να πάω με τη γυναίκα για μπανάκι ή για σκι
Στη κίνηση μουτζώνω, φωνάζω και βρίζω
Στις λακούβες του δρόμου θάβω αυτούς που ψηφίζω
Τέλος η Ολυμπιάδα, τώρα τσιν τσαν τσον η δάδα
Μα μη βαρυγκομάς, τα έργα μείνανε σε μας
Κτήρια και γήπεδα πεταμένα στη γωνιά
Θα γίνουν σκουπιδότοποι, πάρκινγκ και τα λοιπά
Ν’ ανασάνουν και στα Λιόσα με τη χωματερή
Το γήπεδο του baseball είναι λύση τρομερή
Μια χαρά και το ευρώ, τι να είχαμε Δουβλόνια;
Επειδή στο σούπερ μάρκετ ακρίβιναν τα ψώνια;
Βενζίνη και πετρέλαιο στο ύψος του Τσουμπάκα
Πάρε ένα ποδήλατο, φόρα μια καζάκα!
Ρε η Ελλάδα στας Ευρώπας, δεν είμαστε πια φλέμμα
Έμεινε ίδιο το μηνιάτικο;
Ε, αυτό είναι άλλο θέμα...
Και ψηλό μισθό που έχουν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι
Τα χώνουν το Σαββάτο σε λουλούδια και φιάλη;
Άρα είμαστε καλύτεροι, χτίσαμε Παρθενώνες
Ας αράξουμε λοιπόν για άλλους δυο αιώνες
Της Ελλάδος τα παιδιά τρώνε λούκια και παλούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά φραπέ, τριήμερο, μπουζούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά κομπίνα, μίζα και λαδιά
Της Ελλάδος τα παιδιά έξω φτώχεια, έξω καρδιά
Οι μέσος νεολάιοι είμεθα τρεντιλίκι
Ομάδα κουρελάρα, μπάλα και ξυλίκι
Δε διαβάζουνε οι νέοι; Πού ζεις ρε Καραμήτρο;
Διαβάζουν Down Town, Free το Nitro
Η φαμίλια μου δεν έχει ούτε τα προς το ζείν
Εγω όμως διαβάζω lifestyle magazine
Γιατί με νοιάζει πού ψωνίζει η Marie Sandal
Και ας γινώ σαν αργοναύτης μόνο μ’ ένα σανδάλ
Πού να τρέχω τώρα με τους φίλους για καφέ
Κάνω chat και βρίσκω φίλους σε internet cafe
Είναι ώρα για clubbing μου λέει το Festina
Να χορέψω Μπεγκιονσέ και μετά Μπέγκη Τζήνα
Έχω αγώνα αύριο, δυστήχημα ή ευτύχημα
Που ελπίδες για το μέλλον στηρίζω στο Στοίχημα
Σπουδές και μετά να σφουγγίζω καμπινέ
Και να κάνω το πτυχίο Kleenex καπιτονέ
Μεροδούλι, μεροφάι και μια ζωη στο κλάσιμο
Θα μπω σ’ ενα reality να γίνω και διάσημο
Φίρμα χωρίς λόγο, φίλε τι άλλο θέλεις
Το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου ο τεμπέλης
Της Ελλάδος τα παιδιά τρώνε λούκια και παλούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά φραπέ, τριήμερο, μπουζούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά κομπίνα, μίζα και λαδιά
Της Ελλάδος τα παιδιά έξω φτώχεια, έξω καρδιά
Το λύκειο τελειώνω που δε το γουστάρω
Θα δώσω εξετάσεις που δε θα γουστάρω
Θα μπω σε σχολή που δε θα γουστάρω
Θα βρω και μια δουλειά που δε θα γουστάρω
Θα ’χω αυθαίρετο σπίτι και αυθαίρετο θέρετρο
Θα `χω αυθαίρετο τάφο για να βάλω το φέρετρο
Να βρω και μια γυναίκα να κάμω φαμελιά
Τα χρέη να περάσω στα δικά μου παιδιά
Άντε πριν πεθάνω να δω κι ένα εγγόνι
Σ’ αυτόν εδω τον τόπο κι αυτό να μεγαλώνει
Της Ελλάδος τα παιδιά τρώνε λούκια και παλούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά φραπέ, τριήμερο, μπουζούκια
Της Ελλάδος τα παιδιά κομπίνα, μίζα και λαδιά
Της Ελλάδος τα παιδιά έξω φτώχεια, έξω καρδιά