Πώς να στο πω πιο καθαρά,
πώς να στο βάλω στο μυαλό,
εγώ έχω ανοίξει τα πανιά
και αρμενίζω στον γιαλό.
Πώς να κρυφτώ απ την χαρά,
πώς να αρνηθώ το προφανές,
κοίτα το βλέμμα μου να δεις
λάμπει και είναι απλανές.
Μείνε μακριά, θα πληγωθείς,
μην ακουμπάς και μη δεθείς,
στο είχα πει σαν συμβουλή,
μαζί δε θα είμαστε πολύ,
τώρα στο κόσμο σου γυρνάς,
και ψέμα τον καημό κερνάς.
Πως στα έφερε έτσι η ζωή
πως δρόμο άλλαξε ο συρμός
κι έγινε φίλη σου η ντροπή
και ταίρι σου ο διασυρμός .
Πως το αντέχεις όλο αυτό
πως πνίγεις τον εγωισμό,
απ’ την αλήθεια πως μπορείς,
να προτιμάς τον εμπαιγμό.