Στα δροσερά λιβάδια του Μουντουμαλάι
ξανάρχισε η ψυχή μου να χαμογελάει.
Έχω το δίκιο του ενός
που πολεμά εναντίον πάντων
δε με χωράει ο ουρανός
είμαι θεός των ελεφάντων
και προστατεύω και φρουρώ
τον ύπνο τους τον πορφυρό.
Στα δροσερά λιβάδια του Μουντουμαλάι
σταμάτησε η ψυχή μου να παρακαλάει.
Έχω το δίκιο του τρελού
που πολεμάει μέχρι θανάτου
για να αναστήσει κάπου αλλού
τα γκρεμισμένα ιδανικά του
και πάντα ζω και προχωρώ
σαν ποταμάκι καθαρό.
Δε με χωράει ο ουρανός
το δίκιο έχω του ενός
το δίκιο έχω του τρελού
και προχωρώ για κάπου αλλού.