Όσο κι αν κλάψεις, δεν μπορείς
την πίκρα ν’ απαλύνεις,
που με είχες, κάποτε, αρνηθεί,
καλύτερα να φύγεις.
Πήρα σφουγγάρι σύννεφο
και έσβησα τα πάντα,
να μη θυμάμαι και πονώ,
καρδούλα μου, νταγιάντα.
Ο ουρανός με ρώτησε αν θέλω μαξιλάρι
κι εγώ του αποκρίθηκα πως θέλω το φεγγάρι
να μου φωτίζει τις νυχτιές, που μόνος θα κοιμάμαι,
να μου τις κάνει πιο γλυκές και να μη σε θυμάμαι.
Πήρα σφουγγάρι σύννεφο
και έσβησα τα πάντα,
να μη θυμάμαι και πονώ,
καρδούλα μου, νταγιάντα.