Είναι νωπά
τα σημάδια σου ακόμα
απ’ τα φιλιά σου
πάνω στο δικό μου σώμα.
Μένει ακόμα
το κοκκινάδι σου απ’ τα δικά σου χείλη.
Τώρα πως σου ‘ρθε και μου λες
δυο γεννημένοι εραστές
να μείνουμε δυο φίλοι.
Είναι ιεροσυλία, ιεροσυλία
να σκοτώνεις μια αγάπη
και να θέλεις μια φιλία.
Είναι ιεροσυλία, ιεροσυλία.
Στο μαξιλάρι μου
ανασαίνω τ’ άρωμα σου,
σε νιώθω πλάι μου
ριγώ στο άγγιγμα σου.
Και το μεθύσι με τα γλυκόλογα
απ’ τα δικά σου χείλη.
Τώρα πως σου ‘ρθε και μου λες
δυο γεννημένοι εραστές
να μείνουμε δυο φίλοι.
Είναι ιεροσυλία, ιεροσυλία
να σκοτώνεις μια αγάπη
και να θέλεις μια φιλία.
Είναι ιεροσυλία, ιεροσυλία.