Alle trieste nevels sluieren
Doen drukken Uw gemoed
Bedenk
Hoe dikwijls ge moogt luieren
In koesterend zonnegloed
En schenk
Door immer vrolijk voort te gaan
Helder water
Aan het uitgedroogde meer
Van dit aards bestaan
Dan zult ge merken dat het leven weer gaat bekoren
Ja, somwijl zelfs
Met een pijltje van dat schalkse Cupidootje
U het hartje doet doorboren
En wellicht, wellicht flitst er dan wel
Een fluisterende kreet door U hene
"Moeder Maria, klare bron
Waaruit het gulden beekje ontspringen kon
Dat Jezus heet!"