In de tuinen van Sevilla
Beukt mijn hoofd een boom te barsten
Snikkend zoen ik de platanen
Mijn gelaat doordrenkt van tranen
In de tuinen van Sevilla
Trilt de lucht en bloemen geuren
De natuur in alle luister
Maar ik ween hier en ik fluister
Leontien, Leontiene
Uwe boezem zou ik ziene
Maar ik wacht hier al een week
Die op zeven eeuwen leek
Wrede wereld, kwaad van aard
Gij zult aanstonds aanschouwen
Dat een zelfmoord wordt gebaard
Doch niet dat zij erom zal rouwen
Daar mijn trouw
Met harer ontrouw paart
Reeds een week geleden zou ik hier voor haar zingen:
"Mijn liefste vrouwtje
Schat, je bent mijn stoutste droom"
Maar spoedig hang ik aan een touwtje
In de oudste boom
Zeven dagen, zeven nachten
Was de honger naar Leontien mijn enkel brood
Het water is nu mijn dorsten naar de dood
Want heeft de liefde geen hoop
't Is een mens voor de sloop
In de tuinen van Sevilla
Hangt er weldra een te sterven
Helse zonnestralen zieden
Bij een leven dat gaat vlieden
In de tuinen van Sevilla
Zal de wind mijn lippen strelen
Doet mijn laatste zucht verzaam'len
En mijn dode lippen staam'len:
Leontien, Leontiene
Uwe boezem zou ik ziene
Maar ik wacht hier al een week
Die op zeven eeuwen leek
"Oehoe, hier ben ik al"
"Leontien, toch gekomen?
Schat, het werd de hoogste tijd"
" 'k Heb spijt, ik ben wat laatjes
Maar ik had een lekke band"
"Praatjes! Voor het vullen van die gaatjes
Ben je toch geen week lang kwijt?"