Dostunu harcadığın vakit gördüğün nakit olur
Ama sen çözmeye kalkma kördüğüm vakit alır
Rapim zengin bir gölde yüzen fakir balık
Benim gibi bir kapıysan al içeri her geleni açık kalıp
Kaçta kaçım kalır acaba yıllar sonra
Yazdığım bu verseler ne zaman son bulur
Başta saçım kalır mı ya da kalemde mürekkep
Rap kimsenin anlamadığı garipçe bir lehçe
Terkeder mi beni soyunup koynuma giren yalanlar
Biter mi acele dostluklarla kurulu dolambaç
Acır canım düşündükçe dinlemediğim öğütleri
Ve birkaç kürek toprakla örtüldü ümitlerim
Biter yarası rap yazan ellerimde
Bu dört duvar şahit gördüler gözleriyle
Aç ve kavruk bir koşuşturma gördüğüm
Yaşadığım bu şehrin bana zulmeden gözlerinde.
Öyle yada böyle geçiyor zaman, her gün biraz daha bitiyor hayat
Yarını görmene belki yetmez zaman, kalbimin yüzde sekseni yara.
Pollyanna gibi olmam için ölüp yeniden doğmam lazım
İnsanlara güvenmem için bir şeytan olmam lazım
Kafamdaki sorular sanki parçaları kayıp puzzle
Şerefimi satmadım diye beni dostum ayıplasın
Biraz erkendi zaman yalnızlığı tatmam için
Çok küçüktüm evet baba kucağından düşmem için
Belki de tecrübedir bu hayatta kalmam için
Duygusuzca büyüdüm evet elinden nefret içip
İleri gidiyor hayat beni geriye çekiyor
Hayat gelip yaramı deşiyor yaram derin
İçime giriyor kinim delip
Burada bitiyor rüyam benim canımı yakıyor geçmişim
Ve düşünüyorum dalıp gidip uyandırıyor hayat beni
Özüm yüzüme küskün sabahlar geceme püskürür
Bu ellerim çok dürüsttür bak sorunu bulmak çözümdür
Al delik cebim züğürttür sap sözüm yalana dürüsttür
Kaç çünkü benim derdim inan seninkinden büyüktür