Verse 1:
Bugün aynaya baktığımda ilk kez beni değil seni gördüm
Her akşam günbatımında tekrardan öldüm
Çünkü yoksun,Güneşim sensin demiştim hatırla
Bunu söylediğimden bu yana doğmuyosun bu tarafa
Ben bi ayçiçeğiyim sensiz olmaz tükeniyorum anla
Üstünde parfüm kokusu varken uyanıyorum kanla
İnsanlar yalancı bunu zaten söylemişti annem amma
Ben inandım inatla,her yalana kanma Hamza
İçime o kadar işledin ki okyanusta damla gibi
Gökyüzünde bulut gibi,ormanda ağaç gibi
Saat gecenin dördünde birden kaleme sarılmak gibi
Sen topraksın ben üstünde açan papatya çiçeği sanki
Bugün gözyüzünden yirmi yıldız kaydı sonra söndü
Ben dilek tutarken orda,yirmi yıldız öldü
Yirmisinin on dokuzunda benim olmanı istemiştim
Kalan son hakkım ölene kadar ekmeğini benimle böldü
Karabük'ün pis puslu havası yine ciğerlerime sindi
Kalp kapaklarımın etrafını duman sardı inan ki
Daraldım…Yürüdüğümüz kaldırımlar ağlıyorken
Bulutlar gözyaşı döküp ağıt yaktı sanki
Tedavisi yok bu hastalığın eriyorum hergün
Ben Güneş'e yakın Dünya'yken sensin sanki Neptün
Bi gün yörüngemden çıkıp sana doğru koşmak istersem
Kıyamet pahası olsa kal benimle birgün
Gözaltlarım mosmor morfin kokusu damarlarıma işledi
Esrar gibisin her kapakta hücrelerime işledin
Herşeyden vazgeçti gönlüm sende direniyorum hala
Her geçen gün çoğaldı sana olan sevgim bitmedi
Gözlerime bak bir kez gül herşey kalsın arkamda
Sen elimi tut yeter ki,dayanamıyorum anla
O kadar çok seviyorum ki ellerimi bağlayıp
Üstümden trenle geçsen sesi çıksın şerefsiz bu Hamza
Nakarat:
Düşünmemek istedim seni başaramadım her seferde mağlup oldum
Beni anlaman bu kadar zor mu gözlerine hapsoldum
Düşünmedim hiç pes etmeyi ayaklarım şişene kadar sana koştum
Beni harcaman bu kadar kolay mı yokluğun bi boşluk
Verse 2:
Ellerimi açtım rabbime
Seni diliyorum yine her gece
Bişeyi çok istersen olurmuş
O bitmedi diyorum ben herkese
Gezdiğimiz sokaklar bomboş
Geri dön geri dön geri dön geri dön
Ellerim boş hala
Araftayım bulamam kendime yön
Sigaram gibi sön
Ya da gel geri dön
Hayat bi film sahnesi
Vizyondayım sensin filmime jön
Nakarat:
Düşünmemek istedim seni başaramadım her seferde mağlup oldum
Beni anlaman bu kadar zor mu gözlerine hapsoldum
Düşünmedim hiç pes etmeyi ayaklarım şişene kadar sana koştum
Beni harcaman bu kadar kolay mı yokluğun bi boşluk