Δε φταίω εγώ που ήμουν μόνος στο θρανίο
Όλοι οι άλλοι ήταν δύο, ή παίζαν κρυφτό.
Δε φταίω εγώ που κανείς δε μου μιλούσε
ούτε καν με κοιτούσε, κι έτσι έφτασα εδώ.
Και τα χρόνια περνούν και κανείς πια δεν παίζει
Δεν υπάρχει πια ελπίδα να μπορώ να κρυφτώ
Τελευταία κρυψώνα, του σπιτιού μου το υπόγειο
Του χτίζω την πόρτα να μην μπορώ να με βρω.
Και περπατάω στη σιωπή, σε μια πόλη αδειανή,
που με έχει ξεκάνει.
Βασιλιάς της ντροπής, στον τίτλο ευγενής,
που λάθη δεν κάνει.
Ένας τρελός, ένας τρελός, ένας τρελός
Ένας τρελός, ένας τρελός, ένας τρελός