Υπηρεσία είχα κάθε Κυριακή
κίνηση για το φυλάκιο την αυγή
κι εκεί στον κόλπο του Νεβγάτη
παραίσθηση ήσουν Άη Στράτη.
Τ` αγέρι έφερνε άλλων καιρών τους ήχους
φωνές εξόριστες να σπαν σε γκρίζους τοίχους.
Μα ένα τραγοίδι του παππού μου
έφτανε μυστικά στο νου μου.
Το καραβι γι` Άη Στράτη
φεύγει πάντα το Σαββάτο κι αψηφάει το Βοριά.
Άη Στράτη κάνε κάτι
κολυμπάω να σε φτάσω μα είναι τ` άρβυλα βαριά.
Ξυπνάω γιατί βουλιάζω στ` ανοιχτά.
Βολές, ασκήσεις στο λιοπύρι κι αγγαρείες
στιφό το χώμα που ανασαίνω στις πορείες.
Δεν έφτανε η βραδιά οπλίτη
ως τη σπηλιά του Φιλοκτήτη.
Και στη Μύρινα εξοδούχος στο λιμάνι
το ατένιζα δεμένο να προσμένει
τη στιγμή που θα σαλπάρει.
Αχ, να γινόταν να με πάρει !