İşte aynı yerdeyim. Kapatmayın perdeyi! Bu duman neyin nesi, odam neden karanlık? Az daha kalayım yar ayaklarına ser beni.
Yok mu başka yolu? Neden her aşkın, böyle erken gelir sonu. Ve ben düşünmekten yoruldum. Tüm aşıklar neden oynuyor bu oyunu?
Şimdi her şey anlamsız. Geriye kalan hüzün, aratmaz bi enkazı .Yine de ben olma. Hiç bi kadın taşıyamaz bu içimdeki ihtirası.
Elim neden titriyor? Neden istesem de efkarım bitmiyor?
Lütfen yardım edin, ben öldüm farzedelim, neden kimse gömmüyor?
Uyuştum dumanla, gitmek istiyorum, hatıran var odamda. Tüm aşıklar dışarda, Herkes mutlu şuan, ben kaldım dışarda.
Yıkıldı umutlarım. Yalvarırım Rabbim uzaklaştır bulutları. Neden hala aşığım, neden istemiyorum, gülüşlerini unutmayı.
Vazgeçtim aşktan. Çünkü her sevinçle karanlıklar başlar. Hadi, gönlüm rahatla, Dertten kaçamıyorum, tutmayan bi ayakla.
Islandı yanaklarım. Huzura uçuyoduk da, aleve verdi kanatları. Yerle bir oldum. İstemiyorum saçlarını başkalarına taratmanı!
Hayır, sakın deneme. Bi an sabretmem lan ellerine değene. Unutma geçmişi. Anlam veremiyorum hala olan bitene.
Evet bitti. Odamdayım, dört yanım, duman ve isli. Evet bu kadar kolaymış. Dokunduğum her şey, kalbim kadar hisli.