Θα `χει ο δρόμος σου καρφιά
τη μέρα που η ομορφιά θα σε κοιτάξει
Θα `χει ο ύπνος σου χαθεί
και το κορμί σου θα ποθεί ν’ αναστενάξει
Η ομορφιά σε πάει εκεί
που είναι του πόθου η φυλακή
πικρή χαρά είναι η χαρά σου
σ’ αφήνει μόνο σου να καις
θέλει για χάρη της να κλαις
για να φορά τα δάκρυά σου
Έτσι κι αλλιώς θά `σαι τυφλός
όταν του Έρωτα το φως για σένα ανάψει
όταν τ’ αγγίξεις θα καείς
αν δεν τ’ αγγίξεις θα χαθείς, πιάσ’ το κι ας κάψει
Η ομορφιά σε πάει εκεί
που είναι του πόθου η φυλακή
πικρή χαρά είναι η χαρά σου
σ’ αφήνει μόνο σου να καις
θέλει για χάρη της να κλαις
για να φορά τα δάκρυά σου
Η ομορφιά σε πάει εκεί
που είναι του πόθου η φυλακή
πικρή χαρά είναι η χαρά σου
σ’ αφήνει μόνο σου να καις
θέλει για χάρη της να κλαις
για να φορά τα δάκρυά σου