Με ιδρώτα και με αίμα
βγάζω πάντα το ψωμί,
σαν το σκλάβο τυραννιέμαι
μέρα νύχτα στη ζωή.
Αιχμάλωτος στα βάσανα
και στις υποχρεώσεις,
θεέ μου, το κορμάκι μου
πότε θα το λυτρώσεις.
Φορτωμένος τόσα βάρη
πως αντέχει το κορμί,
να 'ταν άλλος σαν κι εμένα
θα τον τρώγαν οι καημοί.
Αιχμάλωτος στα βάσανα
και στις υποχρεώσεις,
θεέ μου, το κορμάκι μου
πότε θα το λυτρώσεις.
Σαν θα σβήσει η καρδιά μου,
ξέρω πως δε θα πονώ,
μα το δόλιο μου σπιτάκι
πως θα ζήσει ορφανό.
Αιχμάλωτος στα βάσανα
και στις υποχρεώσεις,
θεέ μου, το κορμάκι μου
πότε θα το λυτρώσεις.