Τώρα που αλλάξαν οι καιροί
κι οι χρόνοι περασμένοι
πες μου αν θυμάσαι τα παλιά
που μασταν αγαπημένοι.
Τα πρώτα καρδιοχτύπια μας
τα κοπελίστικα μας
απού πρωτοσαΐτεψε
έρωτας την καρδιά μας.
Κι είχαμε μόνο ένα καημό
πότε θα ανταμωθούμε
εις τα κρυφά να σμίξουμε
τα πάθη μας να πούμε.
Όμορφα χρόνια ξέγνοιστα
χωρίς καημούς και πάθη
μοναδικό μας βάσανο
ήτανε η αγάπη.
Και γράφαμε το σ’ αγαπώ
στα περπατήματά μας
στα δέντρα το σκαλίζαμε
μαζί με τ'όνομά μας
Κι όταν σε πρωτοφίλησα
που μού πες φοβισμένα
πως μ’ αγαπάς και πεθυμάς
να ζήσεις με τα μένα.
Και ξεκινήσαμε μαζί
στσ'αγάπης τα τερτίπια
έρωντας γέλια και χαρές
λαχτάρες καρδιοχτύπια.
Κι όμως αλλάζουν οι καροί
αλλάζουν κι ανθρώποι
και αποξεχνιούνται οι φιλιές
κι οι έρωτες οι πρώτοι.
Και μεις εξεχωρίσαμε
και γίναμε δυο ξένοι
κι έμεινε η αγάπη μας
στο χρόνο ξεχασμένη.
Γιατί τα φέρνει η ζωή
όπως τα θέλει εκείνη
και δα σαι φως μου αλλονού
και μένα άλλη με κρίνει.
Κι άλλος χαΐδεύει τα μαλλιά
που χα πρωτοχαΐδέψει
κι άλλος φιλεί τα χείλη σου
που μ'ήχανε μαγέψει.
Μα όντε σε δω θυμούμε τα,
τα κοπελίστικά μου
για δε γερνά ποτέ η καρδιά
τ'ανθρώπου κοπελιά μου.
Και να ταν τρόπος μάθια μου
ν'ανταμωθούμε πάλι
έκια που πρωτονιώσαμε
του έρωντα τη ζάλη.
Στον ίδιο τόπο να σε δώ
να σου ξαναμιλήσω
για να ξαναγυρίσουμε
κάμποσα χρόνια πίσω.