Κάτω από τους κήπους τους κρεμαστούς
τοξικά απόβλητα γεννούν αστούς
Σπέρνουν αγκάθινα στεφάνια
Αγάλματα δίχως περηφάνια
Χαμερπείς άρχοντες πόρνοι και δειλοί
Διαφεντεύουν τον πόθο μας για φυγή
Γριές άρρωστες μας μαχαιρώνουν
Με χρυσό μαχαίρι μας σκοτώνουν
Χορεψέ με, χόρεψέ με
Αυτή η πόλη μυρίζει έρωτα
Χορεψέ με, χόρεψέ με
Αυτή η πόλη μυρίζει θάνατο
Χορεψέ με, χόρεψέ με
Αυτή η πόλη...
Εμπόροι φυλακίζουν φεγγαροαχτίδες
Μας πουλούν κονσέρβες άνοιξης κι ελπίδες
Ανέραστοι άγγελοι μεθοκοπούν γυμνοί
Μαστιγωμένοι από νέον φώτα στη βροχή
Φτωχοί κουρελιασμένοι κι άρρωστοι
Ζητιανεύουν ζωή από τον υπέρτατο εραστή
πιστέψαν στον παράδεισο αμετανόητα τρελοί
μα γι` αυτούς η πόρτα είναι κλειστή
Κάτω στην παραδεισένια αλάνα
παιδάκια ψωνίζει η ψυχανώμαλη πουτάνα
Μάνα, στον ύπνο πνίγει τα παιδιά της
Σε νάιλον σακούλες σεριανάει τα όνειρά της.