Εσύ με το πρόσωπο της νύχτας
μέσα απο τις σκιές του αλκοόλ
βγές έξω να δω το πρόσωπό σου
να σε φτύσω στη στιλπνάδα του εγώ σου
να σε δω να γουρλώνεις τα μάτια σου
να απλώνεις τα χέρια σου
και να μη μας φτάνεις
πίσω απο τη βιτρίνα
της στείρας λογικής σου
Ω πόσο θα μεγαλώσουνε παλιάτσο
οι λίμνες και τα δάση της ζωής μας
με το αγγελόχρωμο βιολί της τρέλλας μας
με το αγγελόχρωμο βιολί της τρέλλας μας
Έλα παλιάτσο βγες έξω
δώς μου το νεκρό φιλί σου
υποσχέσου μας, υποσχέσου μας
να πάψουμε να ακούμε βιασμούς
αλλαφροίσκιωτες μοναχικές λυτρώσεις
φονικές δύσπνοιες κρεμασμένων κλόουν
με τα χρώματα του πιωμένου εραστή σου
με τα χρώματα του πιωμένου εραστή σου
Γέμισε τα ποτήρια ναρκωτικό
για επαναστάσεις κολασμένων αρουραίων
που πέφτουν στη φάκα του τυριού
κι εσύ παλιάτσο να’ ρχεσαι κάθε χάραμα
να μας σκεπάζεις να μην κρυώνουμε
και να κρυώνεις με το χαμόγελό μας
με το χαμόγελό μας
μετά απο χιλιάδες μεθύσια
κι εξομογήσεις κι έρωτες
που χάθηκαν σε βογγητά
πουλημένων εκφράσων αισθήσεων
κι εμείς τσουλήθρες απο λάσπη
χορούς αυθόρμητους σε καταιγίδες βροχής
γελώντας σαν τσεκούρια πάνω στη μοναξιά
στήνουμε κόσμους με παλιάτσους
με παλιάτσους.