Βγήκα μες τους δρόμους γιατί με πνίγει
το δωμάτιο μου το σκοτεινό
χτύπησα την πόρτα σου μα δεν ανοίγει
έκατσα στις σκάλες κι απορώ.
Απορώ με την ψυχή μου πως αντέχει
απορώ με μένα πως έφτασα εδώ,
ίσως ήρθε η στιγμή ν’ αλλάξω
ίσως πρέπει να αντισταθώ.
Ρ
Όσα ψέματα μου πεις
τόσα ψέματα θα βρεις
την ζωή μου έχεις κάνει πια κομμάτια.
Ίσως τότε θα μπορείς
ίσως τότε θα την δεις
την αγάπη που σε κοίταγε στα μάτια.
Δεν αφήνεις ούτε πια στα όνειρά μου
να σε αγαπάω και να σ’ ακολουθώ
πέτρα έχεις κάνει τώρα την καρδιά μου
το τοπίο γύρω μου θολό.
Ούτε καν τα λόγια μου δε σε αγγίζουν
κρύο το κορμί σου το βλέμμα σου ψυχρό,
ίσως τώρα ήρθε η στιγμή ν’ αλλάξω
ίσως πρέπει να αντισταθώ.
Ρ