Αγωνία μου 'χεις γίνει,
αγωνία μου πικρή,
τιμωρία που με δέρνει
δίχως τέλος και αρχή.
Σε κοιτάζω μες στα μάτια
με αγάπη και λαχτάρα
κι είσαι πάθος, δυστυχία,
είσαι πόνος και κατάρα.
Δε σε θέλω,
δεν σ’ αντέχω, κάνε πέρα
αγωνία να μη σ’ έχω νύχτα μέρα.
Αγωνία μιας αγάπης,
ματωμένο δειλινό
τ’ όνειρο μου μ’ ένα αλάνι
ξεχασμένο μακρινό.
Και φοβάμαι τι θα γίνει
κι έχω πάντα ανησυχία
Σ’ έχω άγχος, πυρετό μου
και στο αίμα αμαρτία.
Δε σε θέλω,
δεν σ’ αντέχω, κάνε πέρα
αγωνία να μη σ’ έχω νύχτα μέρα.