Το κρασί, κόκκινη πληγή,
στο ποτήρι σου σπαρταρά...
Πιες κι εσύ κι οι παλιοί καημοί
είναι τώρα πια μακριά...
Ένας δρόμος μας ένωσε,
μες τα βήματα της χαράς,
στης καρδιάς σου τα σύνορα
μέσα κλείσε με, όπου πας.
Σαν παιδί, μες τα χέρια μου,
πάρε τ όνειρο αγκαλιά,
το κερί, ως που να σωθεί,
θα ν΄η νύχτα πια μακριά.
Ένας δρόμος μας ένωσε,
μες τα βήματα της χαράς,
στης καρδιάς σου τα σύνορα
μέσα κλείσε με, όπου πας.