Δεν περιμένω ν’ αντικρίσω τους θεούς
στις εκκλησίες και στου Ολύμπου τους ναούς
Ούτε στα βάθη των ατέρμονων αιώνων
των ξεχασμένων μες το χρώμα των εικόνων
Ούτε στους ρωμαλέους μυς των αγαλμάτων
για να τους δω θα μπω στα μάτια των κριμάτων
Ούτε στο χτύπο της καρδιάς του ερημίτη
θα κοινωνήσω στη σπηλιά του σταλαγμίτη.
Δεν περιμένω φως στου ήλιου την κραυγή
όταν σπαράσσει τα αστέρια του στη γη
Ούτε στη λάμψη του νεκρού του κεραυνού,
δρόμο θα βρω αν γίνω δάκρυ για το νου
Δεν περιμένω την αγάπη στη σιωπή
που όταν μιλήσει ένα τίποτα θα πει
Ούτε στους ήχους διθυράμβων στις καμπάνες
που ανδρειώνουν μες τα κάστρα μας παιάνες
Ούτε στο φέγγος των λαμπρών των ζωοφόρων
που είναι κλεισμένες οι πηγές των θείων δώρων.
Ούτε στου φόβου τις παλιές τις προφητείες
θα αναζητήσω τις χαμένες πολιτείες.