Απρογραμμάτιστο με λες κι αμφισβητία
και πως το παίζω άσπρο μαύρο κι ότι βγει.
Μα εγώ σου λέω βρέθηκα σ’ αυτή την κοινωνία
να περπατώ συνέχεια σ’ ένα μακρύ σκοινί.
Ακροβάτης είμαι, μωρό μου, ακροβάτης,
παρ’ το απόφαση λοιπόν αν μ’ αγαπάς.
Σαν τη Μήδεια που πνίγει τα παιδιά της
έχει γίνει η ζωή κακός μπελάς.
Απρογραμμάτιστο με λες και αριβίστα,
μα πόσο εύκολα ταμπέλες μού φοράς.
Κι εγώ που στροβιλίζομαι στην παγωμένη πίστα
σαν πέφτω και τσακίζομαι με βλέπεις και γελάς.
Ακροβάτης είμαι, μωρό μου, ακροβάτης,
παρ’ το απόφαση λοιπόν αν μ’ αγαπάς.
Σαν τη Μήδεια που πνίγει τα παιδιά της
έχει γίνει η ζωή κακός μπελάς.