Είσαι ένα σώμα όλο παγίδες
που από μακριά λιβάδι μοιάζεις
Αρχάγγελος μαζί και Αδης
Κι αγρίμια είσαι, σαρκοβόρα
στην κουρασμένη μου ενδοχώρα
που ολοένα αλλάζουν προσωπίδες
Μα όταν ενώνομαι με σένα
Είναι και πόλεμος και ειρήνη
Και σώματα διαμελισμένα
Που από δύο, γίνονται ένα
Στο πρόσωπό σου βλέπω εμένα
θρυμματισμένη πορσελάνη
κι η αγκαλιά σου μια χοάνη
Εμένα, όταν αγαπάω
που τεμαχίζομαι και σπάω
πριν καταλήξω στον πυθμένα
Μα όταν ενώνομαι με σένα
Είναι και πόλεμος και ειρήνη
Και σώματα διαμελισμένα
Που από δύο, γίνονται ένα.