Πάλι κι’ απόψε το φεγγάρι,
παίζει στα σύννεφα κρυφτό,
είπα... η νύχτα θα με πάρει
και στις σκιές θα ξεχαστώ.
Μα δεν μ’ αφήνει η μελωδία,
π’ ακούγεται εδώ και ώρα,
ούτε η δική μας ιστορία,
που δε σ’ ενδιαφέρει τώρα.
Μ’ έχεις προδώσει άνευ λόγου,
αίμα σταλάζει η καρδιά μου,
σ’ ένα παιχνίδι παραλόγου,
σ’ ακολουθώ στην μοναξιά μου.
Αδιαφορείς....όμως εγώ,
ακόμα ελπίζω μια συγγνώμη.
Άγρυπνη εδώ μοιρολογώ,
καρτερικά ν’ αλλάξεις γνώμη.