Καημός που με δέρνει γλυκιά μου που σ’ έχασα
και μένω τα βράδια χωρίς συντροφιά.
Κι αν γίναμε ξένοι ποτέ δε σε ξέχασα
στη σκέψη μου σ’ έχω χρυσή ζωγραφιά
Σε παρακαλώ προσπάθησε να με θυμηθείς
σε παρακαλώ για κάθισε να συλλογιστείς
του όρκους και τα χάδια μας και τα γλυκά φιλιά
και γύρισε αγάπη μου στην πρώτη μας φωλιά.
Μην είσαι δεμένη με το πεπρωμένο σου
και διώξε απ’ το νου σου στιγμές θλιβερές.
Στου ήλιου ακτίδα να μοιάζει το γέλιο σου
να βλέπει ο κόσμος πως ζούμε χαρές.
Σε παρακαλώ προσπάθησε να με θυμηθείς
σε παρακαλώ για κάθισε να συλλογιστείς
του όρκους και τα χάδια μας και τα γλυκά φιλιά
και γύρισε αγάπη μου στην πρώτη μας φωλιά.