Η μέρα μου μοιάζει με διάφανη οδύνη
κι αυτό μου τη δίνει μα αντέχω,
στα μάτια του κόσμου δεν είμαι ο εαυτός μου
κι απ’ όσα φοβάμαι, απέχω.
Μα ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό,
άγιος και βαρυποινίτης, με τραβάει απ’ το βυθό,
ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό,
ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό.
Η μέρα μου μοιάζει με αόρατη ευθύνη
μα ό,τι κι αν γίνει, είναι ψέμα,
αυτόπτης δεν ήμουν ποτέ για κανένα
γι’ αυτό έχω αδιάβαστο βλέμμα.
Μα ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό,
άγιος και βαρυποινίτης, με τραβάει απ’ το βυθό,
ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό,
ένας Αύγουστος αλήτης, σαν τον άλλον μου εαυτό.