Μιας ζωής ανέχεια σφηνωμένη ανελέητα γλυκά
και οι κατάρες να σέρνονται παντού γύρω επίμονα.
Για πάντα, για πάντα η γνώση να υπάρχει πως
δε θα `ρθει η ξεκούραση για τους καταραμένους.
Κάτεργο η συνείδηση, βάσανο η ελπίδα,
προοπτική θανάτου πανέμορφη σαν λύτρωση,
να ουρλιάζει μέσα ο λύκος, να λέει "άντε τέλειωνε
φθορά της σάρκας τεχνητή, τίποτα να μην μείνει"
Πόλεμος από μέσα, αντέχω αναμονή
Του ύπνου που αφήνω για την άλλη ζωή
Της απόλαυσης της σάρκας για την άλλη ζωή
Της ηρεμίας περιμένετε στην άλλη ζωή
Της μέθης που `χει η άγνοια στην άλλη ζωή
Δε θα `ρθει η ξεκούραση για τους καταραμένους
Πόλεμος, πόλεμος σε όλα τα μέτωπα
Στο στόμα μας η γλύκα που νιώθεις σαν σκοτώνεις,
κυνηγώντας με χαρά μπας και σκοτωθείς.