Ρίξε με νύχτα στο γκρεμό που ρίχνεις την οργή σου
δίχως ν’ ανάψεις μια φωτιά βαθιά μες την ψυχή σου
Σαν ξημερώσει και φανεί πως μένεις πάντα σκοτεινή
γίνε του πόνου μου η στιγμή, της αντοχής μου η αφορμή
Μάθε με αγέρα να πετώ σαν να `μαι γιος σου
και να σε μεθύσω μες τον πιο τρελό χορό σου
Άσε με χρόνε μια φορά κι εγώ να σε νικήσω
κι όταν στην άλλη μου ζωή σε ξανασυναντήσω
να λέω πως σε κέρδισα κι εγώ σε κάποια μάχη
και πληγωμένο να σε δω να γέρνεις σαν το στάχυ