Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim
Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim
Ayrılığın çanları çaldı artık sevgilim
Elvedaydı gözlerimden döktüğüm bu sellerim
Hayatta tutan beni kalbimdeki hislerim
Şimdi gittin belki ama yaşıyor ümitlerim
Son deminde aşkımız bitti söndü kül oldu
Kal desemde gözlerimiz ayrılığa çare yoktu
Fırtınalar koptu bende rüzgarlar aldı savurdu
Ayrılığın rüzgarı bu aşkın sonu oldu
Şimdi senden uzaklarda sürgünlerde bedenim
Dört duvar arasında intizarda ellerim
Bir tarafta hayalin ve elimde resimlerin
Bir başıma çaresiz acıyı çekmekteyim
Yazdığın mektupları okudum teker teker
Andım hatıraları gözlerim yaşlar döker
Anlamam ki hep neden seven acıyı çeken
Can kemiğe dayandı ecel kapımda bekler
Oysa eskilerde yar mutluyduk ebediyen
Sendin beni mutlu edip her anda gülümseten
Söyle şimdi yokluğuna nedir sebeb nedir neden
Haydi durma söyle bana yoksa bıktın mı benden
Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim
Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim
Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim
Sen yoksun ben neyleyim seninle ağlar gülerdim
bıktıysan söyle bileyim kafama sıkar giderim…………….