Στον πάνω κόσμο άγιασα
στον κάτω διαβολίζω.
Στον ήλιο εξεπάγιασα
στο χιόνι εγώ ανθίζω.
Αυτό το Είναι σου ζωή
παράξενο που είναι,
μια στάλα αθάνατο νερό
αχ, για να πεθάνω γίνε.
Στα σύννεφα ερίζωσα
και στο βυθό πετάω.
Στην πέτρα μέσα εφύτρωσα
στα αγκάθια περπατάω.
Αυτό το Είναι σου ζωή
παράξενο που είναι,
μια στάλα αθάνατο νερό
αχ, για να πεθάνω γίνε.