Hattat verse 1
uykularımda rahat bırakmayacak kadar uzun azablı şiddetli kabuslar görmekteyim
huzura kavuşmak bana mesafe sarfeder haz alamadığımda hep hayata sövmekteyim
işgence çektirenlere sindire sindire ezmekteyim sinirden duvarda yumruklarımı denemekteyim
damarıma basana asice kükremekteyim düşmanlarımı bileklerim kanayırcasına dövmekteyim
kandırılanlar derdini birisiyle paylaşsın gattarlık yapanlar oturup kıçına kına yaksın
kötülükle iyiliği ayırt edemeyen sazansın elini gönlüne koyamassın çünkü adi vicdansızsın
odamın 4 duvarında ben yine karamsarım değeri bilmeyen bi kalemde kendi sayfasını karalasın
nefretlik duygusunu tatıyorsa her şeyi silip atsın sevgi uzaksa işe yaramayan paspalsın
nakarat
gözkapaklarım bi anda kapandı
konuşamazdım dilim kilitlenip susardı
sağıma soluma arkama önüme baktım aniden gözlerim karardı