Verse 1
Hayatımın acı noktasını gördüğümde asla unutmam
Çünkü ben sürekli unutulmuş olanlardanım
Onlar yine unuttu ben asla unutmadım
Kaç kalbe basıldığımı sandım kaç kalp beni kuruttu
Kalmaz bence hiç bir şey son sözsüz
Dertler beni dilerdi,ben dertlerin küpüydüm
Sen en güzel gamzesin beni gamzelerinde güldür
Aşk yarası sıkıcı bir düğüm gibidir,çözümsüz
Ben şu yalnızlıklarımdan kendime ev yaptım
Çare girişiminde bulunduğmda çaresizlik kalabalıktı
Yastığa başımı koyduğumda yanağıma çarpan
Gözyaşlarım bulutlara gidip orda seyir alırdı
Bir yanım sensiz bir yanım kış bu yüzden donuktum
Senle olan geleceğimin neden elleri boştu?
Anla beni söylediklerimden sol yanım durdu
Güven dağlarım yoktu,açan çiceklerim somurttu
Nakarat
Bu Dünya bir yalan bizde içinde harabe
Sevilen sevildiğini anlamaz o kalp oynar ya yerinden
Doluya tutulursun,güneşini beklerken
Bir sonbahar daha filizlenir çehrende
Verse 2
Bu canım ipin ucunda Başka elimde yok can
Her saniye azalır bu benim canım
Nasıl canım tamamlansın Sen canım olmuyorsan
şu üç günlük dünyamda ben oldum sağanaktan!
yağmurlar beni anlatır,camına vuran yağmur bendim
Çünkü sahipsizdim,çünkü sen bende değildin
İnsan sever çekinmeden ama çekende sevendir
Güllerim benden memnun değil,yaralarım tuzdan ibaretti
Zamana güvenip sarılsamda,bu akrep ve yelkovanın
Gördüm beni başka yerlere savurduğunu
Ümit ettiğim başlangıcın gördüm sonum olduğunu
Fetehattat cevapsız soruydu
Bu canım yarasına dayanamadığından
Dışarıya çıkıp bir tutam hep can arardı
Halbu ki bir tutam bile can darmadağındır
Hayalim suya düşşesede tutup kaldırmaya çalışırdım