Verse 1: Ezgi
Lüzumsuz zaferlerin yerinde yenilgilerin çetelesi,
Robotik alışkanlık yaşamıma eşlik eden gecelerim.
Sanki hiç uyumaz hiç konuşmaz sade izler ve çenesi,
Hep kapalı düşünür sürekli esprinin nedenini.
İnsanlığa dair duygular arşivli ama kalp katı,
Beş katı iner koşar, yağmur devrelerini attırır.
Evreninde yasak bunlar, bozar yapay aklını,
Gören anlamaz tabii, kabloları içten bağlıdır.
Sanki aşka karşı sanki başka onun yaratanı.
Gülmek biraz abes kaçar hiç kahkaha atamadı,
İnsani her şey tuzaktı topyalamadı adımını.
Küfür ettikçe mekanizması topluyordu ayıbını.
Eksik mimikle bu zeka,konuşup güçlerini toplayan,
Alakadar değilken aşkın hücrelerini kopyalar.
Varoluşuna rest çekip ütopyasına koşmadan rahatlamaz,
Sert mekanizma sert bükülür anlamaz.
Nakarat x2: Ezgi
Yapay zeka, her birimiz kodlarımız hazır.
Peki soruyor musunuz biz nasılız asıl?
Hazır mıyız? Yazı yaşıyoruz bekle kışı.
Devrelerimiz atıyorken insani bir acı.
Verse 2: Handi
Yıllar önce yazılmıştı hayatın senaryosu,
Aynının bir değişiği geçmişin Ricardo'su
Terör bulur eyleminde Tanrı'nın tiyatrosu.
Tv, dergi, radyonun gladyosu.
Attığım her adımda var bir şeylerin etkisi.
Hiç birinde yok bilirsin beynimizin yetkisi.
Tercih edilen her zaman karakterin sessizi.
Farklı değil hikayesi, Alcatraz'ın Metris'in.
Şık giyimli kimseler nedensizce tartışır,
Beyoğlu'nda bir sokakta küfürleri çarpışır.
Tüylü fedora başlarında Veledrome'dan alkışı,
Duyarsın ve canlı bomba intihara kalkışır.
Anlayanlar anlamışsa anlamayan anlamasın,
Tutun benim fikirlerimi en sosyalist yandan asın.
Gözünde biten bu dünya acep rüyanda nasıl?
Bir gün orası var olursa ölsem gelir canlanasım.
Nakarat x2: Ezgi
Yapay zeka, her birimiz kodlarımız hazır.
Peki soruyor musunuz biz nasılız asıl?
Hazır mıyız? Yazı yaşıyoruz bekle kışı.
Devrelerimiz atıyorken insani bir acı.