Είπανε σκόρπιες βρόμες είπανε δόλια λόγια,
Είπανε ψέματα πως δεν κρατάμε ακόμα φλόγα,
Βγάλαν’ ακόμα φήμες πως δε γεννάμε ρίμες
όμως γυρνάμε και χτυπάμε και ξυπνάμε μνήμες
Ήρθα να λειάνω στράτες για τους ιδεολάτρες,
να ξαναθέσουν τα ονόματά τους στους χάρτες,
Ήρθα να ανοίξω πόρτες για τους ηλιοπότες,
με νότες να ελευθερώσω Προμηθείς δεσμώτες,
Ήρθα να ανοίξω πύλες προς δυνάμεις φίλες,
ιερομνήμονες να ανακτησουν παλι μνήμες
ουρανοβάμονες να ξαναγγίξουν θεία υψη
να αρθρούν απ’ την πετρώδη γαια που τους είχαν ρίψει,
Ήρθα να αφαιρέσω απ’ τον κόσμο το πένθιμο ρούχο,
να πείσω καθε δαδούχο να ανάψει παλι την δάδα,
να φύγει μια ικμάδα φωτος μες στα σκοτάδια,
να ατενίσουμε εκ νεου την ουράνιο Ελλάδα
Είπανε σκόρπιες βρωμες είπανε δόλια λόγια,
Είπανε ψέματα πως δεν κρατάμε ακόμα φλόγα,
Βγάλαν’ ακόμα φήμες πως δε γεννάμε ρίμες
όμως γυρνάμε και χτυπάμε και ξυπνάμε μνήμες
Ήρθα να αποκτείνω δράκοντες
να δίωξω μαύρους άρχοντες,
να κάνω να ηχήσουνε ξανά χάλκινες σάλπιγγες,
ήρθα να ξεδιπλώσω λάβαρα
να αποθήσω στίφη βαρβαρα
την πττώση ν’ ανακόψω προς τα Τάρταρα
Ήρθα ν’ ανάψω φρυκτωρίες σε καθε όρος,
σήμα αρχής να στείλω αναγεννητικού αγώνος σε όλους
Ήρθα να ξεριζώσω τους τριβόλους απο το μέρος
που πρόκειται να πορευθεί το νέο χρυσούν γένος
Ήρθα να επανεύρω τις χαμένες κλείδες,
παραπετάσματα να ρίξω ώστε να εισέλθουν ηλιακτίδες
Ήρθα να ψάλω εμβατήριους παιάνες
να κρούσω αναστάσιες καμπάνες,
Ήρθα εργάτης στην διάνοιξη του λαμπαδούχου δρόμου,
Είναι το πλήρωμα του χρόνου,
ώστε τα όμματα του κόσμου να αρθούνε άνω,
ει δυνατόν, να μείνουν πάντα
στραμμένα ες αει εις την ουράνιο Ελλάδα!!!