Δε θα γίνω γέφυρα να πας στην άλλη άκρη
Δε θα γίνω όαση στην έρημο που ζεις
Δε θα γίνώ χώμα στο δικό σου μονοπάτι
Δε θα γίνω άνεμος την ανάσα σου να βρεις
Και εν πάση περιπτώσει
Δεν μπορεί να με σκοτώσει
η αγάπη που διαλέξαμε μαζί
Και εν πάση περιπτώσει
κάποιος πρέπει να γλιτώσει
δε με νοιάζει τι θα γίνεις πια εσύ
Δε θα γίνω δάκρυ σου ο πόνος να περνάει
Δε θα γίνω έκλειψη στον ήλιο που ζητάς
Δε θα γίνω νύχτα τα’ όνειρό σου να γυρνάει
Δε θα με πληγώνεις και να λες πως μ’ αγαπάς