Ξανά απ’ την αρχή
θα μείνω στη βροχή μα δεν θα περιμένω.
Στον άδειο το σταθμό
θα φτιάξω με ρυθμό τραγούδι λυπημένο.
Και κυνηγώ τα θαύματα
και τα δικά σου τραύματα
να τα ξεχάσω πρέπει.
Γιατί η καρδιά σου η μάγισσα
μ’ έκανε και ράγισα
και όλα τα ανατρέπει.
Κρατώ τις αντοχές
κοιτάζω τις γραμμές το τραίνο που περνάει.
Σε πόλεις και χωριά
αχ πόση μοναξιά κι αυτό θα κουβαλάει.
Και κυνηγώ τα θαύματα
και τα δικά σου τραύματα
να τα ξεχάσω πρέπει.
Γιατί η καρδιά σου η μάγισσα
μ’ έκανε και ράγισα
και όλα τα ανατρέπει.