Τραγούδια γρύλιζες ξανά σε τζάμπα συναυλίες
για αγάπες που μαραίνονται, για μια ακαθόριστη κακία
για ένα τέλος θεϊκό, για μια μοιραία γέννα
σε παραλίες σκοτεινές να δίνεις υποσχέσεις.
Δένομαι πάνω σου ξανά, στην πιο γλυκιά εξορία
μες τη γαλήνη των λυγμών, μέσα στη κόλαση του γέλιου.
Κάτι βραδιές ηλιόλουστες στεγνώνω την οργή σου
το θλιβερό σου ουρλιαχτό, το πιο σοφό σου ψέμα.
Το μίσος της πρωτεύουσας κρυμένο στις λακούβες,
μες τα τραγούδια αλλοδαπών στις θλιβερές πλατείες.
Για ένα τέλος θεϊκό, για μια μοιραία γέννα
το θλιβερό σου ουρλιαχτό, το πιο σοφό σου ψέμα.