Αφού δεν έμαθες ποτέ σου να δακρύζεις
Πως θες να μάθεις πως γεννιέται η βροχή
Κι όταν σου έλεγα τον ήλιο σου ν’ αγγίζεις
Εσύ γελούσες και με ρώταγες γιατί
Αφού δε γνώρισες ποτέ σου μια αγάπη
Πως θες να ξέρεις πως πετάνε τα πουλιά
Εγώ σου έλεγα προσπέρασε τα λάθη
Μα εσύ βουτούσες μες την λάσπη πιο βαθιά
Τώρα τι θες;
Τι τάχα μπόρεσες να κάνει;
Πόσες ζωές
Θέλεις ακόμα να ξεκάνεις;
Τώρα γιατί;
Γιατί μιλάς για περασμένα;
Μία ζωή
Ζούσες και ζεις μόνο για σένα
Αφού δεν έμαθες ποτέ να λες αλήθεια
Και δεν κατάλαβες τα λόγια μου ποτέ
Άκου στο όνειρο πως ζουν τα παραμύθια
Και πως χωράνε οι ζωές μας σε κλισέ
Αφού δε γνώρισες ποτέ μια ιστορία
Και δεν κατάφερες να γίνεις αρχηγός
Βρίσκεις παράλογη του χρόνου την πορεία
Και έτσι γυρίζεις σαν αδέσποτος σκοπός
Τώρα που πας;
Τι άλλο θέλεις πια να ξέρεις;
Τι αγαπάς;
Πόσο πουλάς αυτό που θέλεις;