Verse:
Toprak nasıl kokar senle öğrendim
Elim nasır tutar diye kalemimle töpürlerdim.
Benden daha canlısın sanırım ölende benim
Ve görenleri hayrete düşürüyor bu halim.
Helalim, haramlarımı kınama,
Ben yakmak isterdim parmak uçlarına kınalar.
Ben girmek isterdim yerin altına,
Sesin benle kaldıda seni koparıpta aldılar.
Sakın sen kusurlarıma bakma
Bakarsan eğer karşında bir bütün kalmamam
Bazen sana bile gülümsüyorum yalandan
Eğer seni üzüyorsam lütfen alttan alma
Ver! Cezaların en ağırını ki
Yangını senden alırım hep elalem dağıtır
Yerin en dibinden dağlara eriştimde
Gelişi güzel hiç bir ağaca kıymadım.
Bunlar senin kırların, senin kokun,
Hepsini sen yazdın, bense okudum.
Ben hep boş tarafıydım bardağın sense dolu
Ben kaybolurdum sen gelip gösterirdin yolu
Gözlerim mi dolu? Hayır sevincimden oldu
Çünkü aylardır duymadım sesini özlemiştim onu.
Yabancılık yadırgama hep senin evindi burası
Sendin çatısı, verandası hatta kapımın kulbu!
Bendim bu vaadinin kurdu hem sakallarım kumdu,
Uçtu! Gidip kendi hayatını kurdu!
Buldu! Aradığı yegane aşkı sondu!
En sonunda oda çenesine usturayı vurdu! (uçtu)
Şimdi düştüm, soğuktan ellerim büzüştü
Gözyaşın tatlılığından bahsettim tuzlu diyip gülüştü
Onlar şaşırdım. Kıkırdamaları yankılandı mecralarda,
Bi anlık 'Ben sevmeyi bilmiyor muyum?” Dedim ve bu üzünçtü.
Sensizliklede mutluyum aynı senle gibi,
Ölümle sen her derde ilaçsınız dimi?
Çok iyi biliyorsun uzun zamandır hasta olduğumu
Onunla konuşup ikna edip kurtar artık beni
Acıdan titriyorken dizlerim, yürüdüm
Yürüdüm sana gökkubbenin altında büyüdüm!
Büyüdümde atamadım cahilliğimi
Şimdi anladım bu dert değilde büyüydü.
Lütfen şimdi bana kızma
Dilim acıdır hiç bir zaman tatlı şeyler okumaz
Hayır düşürme yeşil gözlerini yere
Her kusurda bir huzur vardır ölüm olsa sonunda!
Gerçi ölüm olsa yegane huzur bulurum,
Boğçam, semai deryam, umudum!
Belki bir şekil sonsuzluğu bulurum,
Onu kullanarakta sonsuzluğu durdururum (belki)
Der ki; bi aşık 'aşkta haram olmaz”
Sana haram dediler onların ki yalan oysa
Bir gecelik yaram olsan kırmızıya şiir yazarım
Elimi gökten indirip kurdeleler bağlarım ağaçlara
İnancıma bak, bu halde gelemem yanına
Belki istemeyerekte olsa çıkarım yarına
Onlar diyor ki hep uzun bir yol var önünde
Ben yalnızım sen ise birliktesin ölümle
Ona iyi bak! Üzme sakın
Çünkü ben doyamadım varlığına
Ona iyi bak! Hayalimi eksik etme
Benden daha yakınsın diye sanma senle kalır
Ölüm ona iyi bak!