Verse I
Donuk bakışlarımla ilk göz ağrımı kaybettigim andı
Sonrasında gördüm ki o bir rüyaydı (Söyle Sence Neydi)
Tam tersine giden vapurlardı el salladıklarım
Yaşadıgım hayatın farklı bir kopyasıydı bu maraz bahar ayı
Durdum etrafıma baktım gözlerim kör olmalıydı..
Kıldan ince yolda fazla koca ayaklar üşüşmüştü
Gördüklerime inanamdım çok karanlıktı.. (ya rab)
Fazlasıyla et ve kemik barınmaktaydı..
Solumda koca bir lav sağımda ise ucsuz deniz (vardı)
İblis askerleriyle kovalerken uyandıgım andı o an..
Cinayetim bırakmaz yakamı,(bırakmaz)
İstirhamım gölgesinde sığınan,
Adımlarla yaklaşmak bile bir umuttu. (yeah)
Oysa düne bakıp düzeltmek istenilen bir çok hata (vardı)
Şimdi bütün himaye seninle.(günahkar ol !)
Gönlünce yaşa bu şeytanın tatlı bi sözü.(evet)
Bir yalanın gölgesindeyim 20 yılın molasını vermekte Emrah Ç.
Nakarat (2x)
Aldım Kara kalemi elime
Izdırapın böylesini görünce
Banamı hasret şu yer gök sanki
İçim fazla derin
Görünmez dibi
Arzularım yerinde sayıklarken
Pişmanlığımla figüran oldum (ben)
Gözlerim kapalı her sahnede
Yokluk denince (akla)gelen ilk keşke
Verse II
Sordum sual ettim kimseler bilmez öbür diyarı
Gözlerimden akan yaşlar cehennemde dikedi (hıııı)
Sözlerimde epey çaresiz kaldı çareler bile çaresizdi.(orda)
Fakat kimse bilmezdi (nerde) herkes cennetlikti bu dünyada
Yaptıklarında fesat arardı gözler
Sözler istemesede kırardı kalbi tersten
Su testisi yolda kırılınca gönül ister utanmadan servet
Babada yokki, neyse kalsın banada 7 kardeş (hayda)
Unutmadım sözlerini yazıyorum işte sende dinle
Anlatamaz derdini kimse boş bi dille (sende söyle)
Birde annem koşturunca anladım ki yaklaşmışız felakete
Ben ölmüşüm başımda duran annemmiş be sadece