Σε πνίγουν κάθε στιγμή
δίχως αφορμή
στρατιές θυμοί
ζήλιες και στεναγμοί
Ενώ η σκιά σου είμαι εγώ
που σε κυνηγώ
με το μυαλό μου θολό
παρακαλώ:
Να με παίρνανε τα σύννεφα
οι άνεμοι τα κύματα
να με παν σε ένα έρημο νησί
Να γλιτώσω από τις ζήλιες σου
κι απ’ όλα σου τα πείσματα
κι από τις πίκρες που μού’δωσες εσύ.
Μα δε θα χωρίσουμε ποτέ
και θα πεθάνουμε ερασταί
κι ας με κουράζει ο έρωτάς σου
κι ας πικραίνομαι κοντά σου
Και θα φεύγουνε τα σύννεφα
οι άνεμοι τα κύματα
και θά’μαστε πάντοτε μαζί.
Κοντά μου ήρθες εσύ
σαν αυγή χρυσή
κι ένας γαλανός
έλαμψε ουρανός
Μα όλη η άνοιξη αυτή
έχει πια σβηστεί
κι ενώ τρελά σε φιλώ
παρακαλώ.