Χαμένα λόγια, κρυφές ενοχές
μες τον καθρέφτη κοιτάς και με θες
σαν Ντόριαν Γκρέι αγαπάς τη μορφή σου
μα μωρό μου λυπάμαι, έχω φύγει μαζί σου
Άντε κι αγάπα ξανά τη σιωπή σου
κι αυτό το βράδυ κοιμήσου μαζί σου
γιατί είναι το μόνο που θες
Σαν σταχτοπούτα περίμενα χθες
να με φιλήσεις να μου πεις πως με θες
Μια πριγκίπισσα μόνη
στου φεγγαριού το μπαλκόνι
Όμως μωρό μου σαν χιόνι
το παραμύθι λιώνει
Κοίτα με τώρα που φεύγω
και στο δρόμο χορεύω
Άντε κι αγάπα ξανά τη σιωπή σου
κι αυτό το βράδυ κοιμήσου μαζί σου
γιατί είναι το μόνο που θες