Σαν αεράκι θα’ ρθεις
μεσημέρι απ’ το παράθυρο μου
πάλι θα μπεις... θα μπεις
και στο λαιμό μου δειλά
σαν σταγόνα από ιδρώτα θα κυλάς
στα κρυφά... στα κρυφά.
Ελα φως μου
λίγο απ’ τον ήλιο σου και μένα δωσ’ μου
στην καρδιά μου φθινοπώριασε νωρίς
Ελα τώρα
πολύ το σκέφτεσαι λοιπόν... προχώρα
τέτοια αγάπη δεν τη φαντάστηκε κανείς... δεν τη φαντάστηκε κανείς.
Σαν καραβάκι μικρό
ακυβέρνητο στο κύμα σου ξανά
θα χαθώ... θα χαθώ
και δεν πειράζει σταλιά
ας βρεθώ και στο βυθό αφού πνίγω στα ψιλά... στα ψιλά.