Κάρφωσα κλωνάρι στα μαλλιά μου
Έχω και τη πόρτα μου ανοιχτή
Ξέχνα τα δικά σου, τα δικά μου
κι έλα να γλεντήσουμε, γιατί
κάθε φορά που πιάνει ο Χάροντας τραγούδι,
κάπου μες’ τον κόσμο πεθαίνει ένα λουλούδι
Έβγα ήλιε να σε ζωγραφίσω κάψε μου μολύβια και χαρτί
Αχ ζωή μου τι να σου ζητήσω αφού τώρα έμαθα γιατί.