Έτοιμος είμαι
Να κάνω και να πω ότι θες
Είμ’ ακυβέρνητο καράβι
Κι είσαι τα κύματα, οι χειμώνες και οι βροχές
Και επιμένω
Να σ’ ονειρεύομαι κρυφά
Κι ας μ’ έχουν πνίξει ως επάνω
Της προδοσίας σου τα νερά
Έτοιμος είμαι
τους κολασμένους να αγαπήσω επειδή
οι αμαρτίες τους μου θυμίζουν
τη δική σου ενοχή
κι ας μη μου αφήνεις
ούτε ένα πέρασμα μικρό
ούτε μια τόση χαραμάδα
να χωράει το «σ’ αγαπώ»
Αφού αλήθεια δεν υπάρχει πιο ζεστή,
απ’ το δικό σου χιόνι
ούτε και χώρα πιο μεγάλη και σωστή,
απ’ την κρυφή σου αγκαλιά
θα μαι για πάντα εδώ σαν ένα άδειο σεντόνι
που λαχταράει ένα σώμα να το ζεστάνει ξανά
Έτοιμος είμαι
Κάθε άλλη ελπίδα ν’ αρνηθώ
Για ένα «ίσως» δικό σου ν’ αφήσω
Όλα τα σίγουρα που ζω
Να σε φορέσω
Στο λαιμό μου φυλαχτό
Και δε με νοιάζουν του κόσμου τα λόγια
ή στους φίλους τι θα πω
Αφού αλήθεια δεν υπάρχει πιο ζεστή, απ’ το δικό σου χιόνι
ούτε και χώρα πιο μεγάλη και σωστή, απ’ την κρυφή σου αγκαλιά
θα μαι για πάντα εδώ σαν ένα άδειο σεντόνι
που λαχταράει ένα σώμα να το ζεστάνει ξανά