Όταν τα φώτα ανάβουνε
Κι η μουσική τελειώνει
Μου μένει πάντα ένα κενό
Που όλο μεγαλώνει
Γύρω μου πρόσωπα θολά
Και απομακρυσμένα
Λόγια που σέρνονται στη γη
Πέφτοντας μεθυσμένα
Σε ένα τασάκι ξεχασμένο
Το παρελθόν μισοσβησμένο
Στ'άδειο ποτήρι κοκκινάδι
Στερνό φιλί γι'αυτό το βράδυ
Φεύγουνε όλοι βιαστικά
Γυρίζουνε τις πλάτες
Νύχτα κακιά σαν μητριά
Για μοναχούς διαβάτες.