Η σιωπή, εγώ κι εσύ
Και τα όνειρα πεθαίνουν
Μα κανένας δε ρωτά
Όταν φεύγουν πού πηγαίνουν
Θέλω μόνο να μου πεις
Τι ‘ναι αυτό που μένει πίσω
Μια ψυχή καμένη γη
Πώς μπορώ να συνηθίσω
Με όνειρα κλεμμένα
Με μια καρδιά μισή
Να ζήσω δεν το είχα φανταστεί
Μ’ αυτό που με πονάει
Απ’ όλα πιο πολύ
Είναι τ’ όνειρο που έκλεψες εσύ
Εσύ
Μια φωτιά, εγώ κι εσύ
Λες τα όνειρα δε φτάνουν
Μα μπορούσες να σκεφτείς
Πως πονούν όσοι τα χάνουν
Θέλω μόνο να μου πεις
Τι ‘ναι αυτό που μένει πίσω
Μια ψυχή καμένη γη
Πώς μπορώ να συνηθίσω